Ἄντε παπᾶ Μῆτσο! Νὰ πᾶς στὸ καλό! Χριστὸς Ἀνέστη! Μαζὶ μὲ τίς Μυροφόρες! Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια μῆνες πρὶν τὸ Πάσχα πέρυσι, χαιρέτησε τὸν πατέρα Δημήτριο ὁ πνευματικός του, ὁ παπᾶ Ἀνανίας ὁ Κουστένης! Προβλέποντας ὅτι τὸ δικό του νῦν ἀπολύεις, θὰ εἰπωθῇ στὸ ἐαρινὸ πανηγύρι τῶν θαρσαλέων! Καὶ ἔτσι ἀκριβῶς ἔγινε, ὅπως τοῦ εἶχε ἀποκαλυφθῇ ἀπὸ τὸν Ἀφέντη τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου!
Ὁ Χριστός, στοὺς δικοὺς Του, τοὺς ταπεινούς, μὲ τίς καθαρὲς καρδιὲς καὶ τὰ ὀρθάνοιχτα μάτια τῆς ψυχῆς, ἀποκαλύπτει σχεδὸν πάντοτε τὸ πότε θὰ πανηγυρίσει ὁ Οὐρανός! Καὶ ὁσιακά, μᾶς ἀποχαιρετοῦν καὶ φεύγουν γιὰ τὴν ὄντως Ζωή!
Ἔτσι καὶ ὁ πατὴρ Ἀνανίας, ὅπως σὲ χρόνο ἀνύποπτο τὸ εἶχε πεῖ στὸ πνευματικοπαίδι του, ἔφυγε μέσα στὸ χαρμόσυνο Πεντηκοστάριο, στὴν ἑορτὴ τῶν Μυροφόρων! Πολὺ τίς ἀγαποῦσε αὐτὲς τίς γενναῖες ἀνδρεῖες ψυχὲς ὁ παππούλης!
Γιατί ἀψήφησαν τὸ φόβο! Γιατί ἡ ἀγάπη τους γιὰ τὸν Κύριό τους, ὑπερνικοῦσε κάθε ἐμπόδιο τῆς λογικῆς, τοῦ συμβιβασμοῦ μὲ τὸν πονηρὸ κόσμο καὶ τῆς ὑποτέλειας στὸ δίκαιο τοῦ ἰσχυροτέρου! Εἴμαστε βέβαιοι, πὼς στὶς ἱερὲς μεταβάσεις τῆς φαντασίας του, ὁ παπᾶ Ἀνανίας θὰ ἔβαζε μπροστάρισσες τὴ Μαρία τὴν Μαγδαληνὴ καὶ τὴ Μαρία τοῦ Ἰακώβου καὶ τὴ Σαλώμη, σὲ ταμπούρια καπνισμένα πάνω σὲ γκρεμοὺς βραχόσπαρτους στὸ Σούλι καὶ στὸ Μοριᾶ, μὰ καὶ στοῦ Μεσολογγιοῦ τίς τάφρους καὶ τίς ντάπιες καὶ στοῦ ἡρωικοῦ ἐκείνου Ἀπρίλη τὸ ἔνδοξο σουρούπωμα, στῆς Βαϊοφόρου τὸ ματωμένο ἑσπέρας. Καὶ ἔπειτα θὰ πήγαινε νοερῶς ὁ ἴδιος νὰ τίς στέρξει ὄρθρου βαθέως, στὸ δρόμο τους πρὸς τὸ κενὸ μνημεῖο καὶ νὰ θαυμάσῃ τὴν ἀδίσταχτη καὶ ἄδολη πίστη τους.
Ὁ εὐσχήμων Ἀνανίας!….
….-Καλῶς τους! Ἐλᾶτε νὰ προσκυνήσετε τὴν Παναγία μας! Πηγαίνετε κάτω στὴ σπηλιὰ καὶ ἔπειτα ἐλᾶτε στὸ ἀρχονταρίκι! Θὰ σᾶς φτιάξω καφέ! Πᾶρτε λουκούμια ὅσα θέλετε! Κεραστεῖτε!
Ἔπειτα ἀπὸ λίγο καθόμασταν στὸ καθιστικὸ τοῦ Μοναστηριοῦ μπροστὰ ἀπὸ τὸ μεγάλο τζάκι! Εἶναι αὐτὲς οἱ συνήθεις ἐρωτήσεις, ποὺ σὲ κάποιους φαίνονται κοινότυπες, ἴσως καὶ ἀδιάκριτες, ἀλλὰ τίς περισσότερες φορὲς χαρίζουν καὶ χαράζουν τὸ ἀνεξίτηλο στὴν μνήμη…
-Πόσα χρόνια εἶστε ἐδῶ γερόντισσα;
-Ἀπὸ 15 χρονῶν! 52 χρόνια! Σὰν χθὲς ἦταν!
-Ἀπὸ ποῦ κατάγεστε;
-Ἀπὸ τὴν Δημητσάνα!
-Κοντοχωριανὴ μὲ τὸν παπᾶ Ἀνανία τὸν Κουστένη δηλαδή…
Ἔλαμψε πιότερο τὸ πρόσωπό της στὸ ἄκουσμα αὐτό.
-Τὸν γνωρίζετε παιδιά; Αὐτὸς εἶναι Ἅγιος! Ἐγὼ τὸν ξέρω, ἀπὸ λαϊκὸς ποὺ ἦταν ἀκόμα! Λεγόμουν Παναγιώτα τότε καὶ ἐκεῖνος Ἀπόστολος! Ἂχ ὁ παππούλης μου! Τότε ποὺ εἶχα πρωτογίνει καὶ ἐγὼ μοναχή, ἦταν ἐδῶ στὰ μέρη μας, ἤδη ἀπὸ πολὺ καιρὸ χειροτονημένος! Τότε ἦταν ποὺ συκοφαντήθηκε ἄγρια!
Μοῦ τὸ εἶχε πεῖ ἀπὸ πρίν!
-Παναγιώτα παιδί μου θὰ μὲ συκοφαντήσουν! Νὰ προσεύχεσαι σὲ παρακαλῶ! Τοῦ κόστισε πολὺ τότε, γιατί μέχρι καὶ τὰ ράσα θέλησαν νὰ τοῦ βγάλουν… Μὰ δόξα τῷ Θεῷ, ὑπέμεινε ἀγόγγυστα καὶ κυρίως ἀμνησίκακα! Ἂν δὲν σᾶς τὸ ᾿λεγα ἐγὼ θὰ τὸ μαθαίνατε; Τώρα ποὺ κοιμήθηκε ὅμως καλὸ εἶναι νὰ γίνουν γνωστὰ αὐτὰ ποὺ τόσο τὸν πίκραναν τότε!
Πῆγε ἔπειτα στὴ Θήβα καὶ στὴν Ἀθήνα καὶ τότε ἦταν ποὺ συνάντησε τὸν Ὅσιο Πορφύριο καὶ μπῆκε κάτω ἀπὸ τὸ πετραχήλι τοῦ Ἁγίου! Ἐκεῖνος τὸν δυνάμωσε καὶ τὸν ἔκανε νὰ ξαναπατήσει στὰ πόδια του! Στὴν ἀρχὴ οἱ πιὸ πολλοὶ τὸν εἶχαν ἀγνοημένο καὶ περιφρονημένο! Λέγαν γιὰ ἐκεῖνον πολλά! Τὸν στεφάνωσε ἡ συκοφαντία! Ἐμεῖς τὸν ἀγαπούσαμε τόσο πολὺ τὸν παππούλη μας! Ἁγνὸς καὶ τολμηρὸς πάντα του! Γι᾿ αὐτὸ ἔλαμψε καὶ τόσο καὶ τὸν λάτρεψε ὁ ἁπλὸς ὁ κόσμος καὶ ὅσοι ὑπέφεραν ἀπὸ τὰ βάσανα! Ἔχω νὰ σᾶς λέω μὲ τίς ὧρες γιὰ ἐκεῖνον! Κάποτε, εἴχαμε πάει στὸ σπίτι του στὰ Ἐξάρχεια! Ἀκτήμων καὶ ρακένδυτος ζοῦσε! Ὅλα τὰ ἔδινε! Τίποτα δὲν εἶχε φυλαγμένο γιὰ νὰ φάει! Πήγαμε καὶ τοῦ ἀγοράσαμε φρέσκα καλαμάρια καὶ τοῦ τὰ φτιάξαμε μὲ μακαρονάκια! Κρέας δὲν ἔτρωγε ποτέ του ὅταν δὲν τὸν ἔβλεπαν. Καὶ ἐκεῖνος μόλις τὰ εἶδε, κράτησε ἕνα μικρὸ πιάτο καὶ τὰ ὑπόλοιπα τὰ ἔβαλε σὲ ἕνα δοχειάκι, τὸ σκέπασε καὶ τὸ πῆγε καὶ τὸ ἄφησε κρυφὰ ἔξω ἀπὸ μιὰ πόρτα, ποὺ ἤξερε πὼς ἤτανε πολὺ φτωχοὶ οἱ ἄνθρωποι.
-Ποὺ πῆγε τὸ φαγητό; τὸν ρώτησα ἔπειτα μόλις κατάλαβα. -Τὸ πέταξα στὰ σκυλιά! Μὴ σὲ νοιάζει! Μὲ ἀποπῆρε τάχα θυμώνοντας! Ὅταν μετὰ ἀπὸ καιρὸ τὸν ξαναεπισκεφτήκαμε εἴδαμε πὼς εἶχε μιὰ στολὴ καὶ ἕνα ἀντερὶ καταμπαλωμένα! Ντραπήκαμε καὶ χωρὶς νὰ τοῦ ποῦμε τίποτα μαζέψαμε ὅ,τι χρήματα μπορέσαμε καὶ τοῦ ράψαμε μιὰ στολὴ ὄμορφη μὲ χρυσᾶ κεντήματα! Μόλις τὴν εἶδε δὲν μᾶς μάλωσε, παρ᾿ ὅτι ἔτσι περιμέναμε! Τὴν πῆρε τὴν δίπλωσε καὶ τὴν ἔβαλε σὲ μιὰ ἄκρη! Καὶ ἔπειτα μᾶς εἶπε: Μὲ αὐτὴν τὴ στολὴ θὰ μὲ βάλουν στὸν τάφο μου! Καὶ ἔτσι ἀκριβῶς ἔγινε ὅπως μάθαμε! Μὲ αὐτὴν τὴ στολὴ κηδεύτηκε καὶ ἐτάφη ἐδῶ πιὸ πάνω… Θὰ σᾶς πῶ κάτι ἀκόμα καὶ ἔπειτα θὰ φύγετε! Μὴν παραξενεύεστε! Δὲν σᾶς διώχνω! Κάπου θὰ σᾶς στείλω νὰ εὐλογηθεῖτε!
Κάποτε ζήτησε τὴν βοήθεια μοῦ μιὰ ἁγνὴ ψυχούλα, μιὰ γυναῖκα ἀπελπισμένη ποὺ ὁ γιός της βασανιζόταν ἀπὸ τὸν πονηρό. Σὲ παρακαλῶ μοῦ εἶπε.
Τὸ παιδί μου ὑποφέρει! Γνωρίζεις κάποιον νὰ τὸ βοηθήσει; Ἐγώ, χωρὶς δεύτερη σκέψη τῆς εἶπα νὰ πάει στὴν Ἀθήνα νὰ βρεῖ τὸν παπᾶ Ἀνανία! -Μὴν τοῦ πεῖς ὅμως οὔτε ὅτι σὲ ἔστειλα ἐγὼ οὔτε ὅτι τὸ παιδί σου δὲν εἶναι καλὰ γιατί θὰ σὲ διώξει ἀμέσως, ἐπειδὴ δὲν θέλει νὰ τὸν νομίζουν γιὰ καλὸ καὶ Ἅγιο! Ἔτσι καὶ ἔγινε τὸ λοιπόν! Πῆγε ἡ γυναῖκα μὲ τὸ παλληκαράκι της καὶ ζήτησε ἀπ. τὸν παππούλη νὰ τοῦ διαβάσει ἁπλὰ μιὰ εὐχή ! Τὸ παιδὶ ἀγρίεψε καὶ δὲν ἤθελε μὲ τίποτα νὰ σταθῇ!
Καὶ τί λέτε ἔκανε ὁ παπᾶς; Τὸ ἔβαλε κάτω καὶ πάτησε μὲ τὸ πόδι του πάνω στὸ στῆθος του!
Ἔμεινε τὸ παιδὶ ἀσάλευτο χάμω σὰν πεθαμένο! Φοβήθηκε ἡ μάνα του καὶ ἄρχισε νὰ κλαίει καὶ νὰ χτυπιέται!
-Μὴ κλαῖς γιὰ τὸ παιδί σου κυρά μου! Τῆς εἶπε ὁ πάτερ Ἀνανίας! Νὰ κλαῖς μόνο γιὰ τίς ἁμαρτίες σου!
-Μὰ πῶς νὰ μὴ κλαίω παπᾶ μου; Πέθανε τὸ παιδί μου, δὲν τὸ βλέπεις;
-Περίμενε λίγο καὶ θὰ δεῖς ἂν πέθανε ἢ ὄχι, τῆς εἶπε ἐκεῖνος! Καὶ ἔπειτα ἀπὸ μερικὰ λεπτά, νὰ σου σηκώνεται ὁ γιὸς της καὶ πάει καὶ χώνεται στὴν ἀγκαλιά τοῦ παππούλη καὶ καθόταν ἐκεῖ γαληνεμένος γιὰ ὥρα!
-Δὲν θὰ πεῖς τίποτα καὶ σὲ καθέναν ὥσπου νὰ πεθάνω τὴν ὁρμήνεψε… Μὰ τὸ παιδὶ τὸ γνώριζαν πολλοί! Καὶ μαθεύτηκε τὸ πῶς ἔγινε καλά! Καὶ ἔπειτα ὁ παπᾶ Ἀνανίας ὅταν μὲ ξαναεῖδε μοῦ εἶπε:
Τότε μὲ συκοφάντησαν γιὰ κακὸ καὶ ἀνήθικο καὶ τώρα μὲ συκοφαντήσανε γιὰ ἅγιο… Τόσο ἁπλὸς καὶ ταπεινὸς ἤτανε! Ἐμένα ποὺ μὲ βλέπετε ἔχω κάνει 40 χειρουργεῖα! Ἔχω καρκίνο καὶ τὴν καρδιά μου! Ὅλα τὰ εἶχε πεῖ γιὰ μένα στὸν παππούλη ὁ Ἅγιος Πορφύριος τότε… Ἀλλά καὶ ὁ ἴδιος ὁ πατὴρ Ἀνανίας μοῦ ἔχει πεῖ ἀκριβῶς τὴν ἡμερομηνία ποὺ θὰ φύγω…
Γιὰ νὰ δῶ…περιμένω… Ἐγώ δὲν μπορῶ νὰ βαστάξω τὰ κλάματά μου σὰν τὸν θυμᾶμαι! Ἀκόμα δὲν ἔχω πάει οὔτε στὸν τάφο του! Μὰ ἐσεῖς θὰ φύγετε καὶ θὰ πᾶτε τώρα νὰ τοῦ βάλετε μιὰ μετάνοια καὶ ἀπὸ μένα! Ἄντε κάντε γρήγορα μόνο, γιατί ὁ ἀνηψιός του ὁ Ἀπόστολος ποὺ εἶναι ἐκεῖ καὶ φροντίζει τὸ προσκύνημα, κλείνει τὴν πόρτα πρὶν τίς 2!
Ἂν καὶ εἴχαμε τάμα κάποια στιγμὴ νὰ βρεθοῦμε στῆς Καρκαλλοῦς τὰ μέρη καὶ στῆς Βλαχέρνας τὸ ὕψωμα, δὲν μᾶς εἶχε περάσει κἂν ἀπὸ τὸ μυαλὸ ἐκείνη τὴν Πέμπτη τῆς βουβῆς Ἑβδομάδας, νὰ ἐπισκεφθοῦμε τὸ μνημούρι τοῦ ἀγαπημένου μας παππούλη. Ἀκόμα καὶ ὅταν ἡ μοναχὴ μᾶς ἔλεγε ὅλα αὐτὰ τὰ ὑπέροχα καὶ θαυμάσια, δὲν ταξίδεψε ὁ νοῦς μας! Τὴν φώτισε ὁ Κύριος αὐτὴν τὴν ἁπλὴ καὶ χαριτωμένη ἀφιερωμένη ψυχή, νὰ μᾶς προτρέψει καὶ πάλι γιὰ τὸ ἀνεξίτηλο. Τὴν ἀφήσαμε πίσω μὲ μιὰ ἀνάμνηση μυροφόρας ψυχῆς μὲ ἀφοβιὰ θανάτου νὰ τὴν συνοδεύει πλέον. Εὐχηθήκαμε νὰ τὴν ξαναανταμώσουμε! Πόσο ἀτάραχα καὶ εἰρηνικὰ περιέγραφε τὴν προόραση τοῦ Γέροντα… Μᾶς φάνηκε ὅτι σὰν νὰ καρτεροῦσε τὴν ἐπαλήθευσή της…
Μετὰ ἀπὸ εἴκοσι λεπτὰ περίπου, πλησιάζαμε στὰ καταπράσινα τῆς Καρκαλλούς. Ἐλατοσκέπαστος ὁρίζοντας τοῦ Μαινάλου καὶ ἦχοι ἀπὸ τὴν ὁρμὴ τοῦ Λούσιου ποταμοῦ προπορεύονταν τῆς ἀδημονίας μας. Δὲν ὑπάρχει ἀκόμα σχετικὴ σήμανση γιὰ τὸ προσκύνημα! Ἀπὸ μακριὰ ἀκόμα ὅμως, μιὰ σημαία Ἑλληνικὴ καὶ ἕνα ψηλόκορμο καμπαναριὸ συνέθεταν τῆς ψυχῆς μας τὰ νικητήρια. Οὐρανόσημα ποὺ μᾶς ὁδήγησαν ἀμέσως στὴν αὐλὴ τῆς Παναγίας τῆς Βλαχέρνας! Ἐκεῖ, στὰ δεξιὰ τοῦ Ναοῦ της ὁ κτήτορας Ἀνανίας της!
Δυὸ φωτογραφίες του πάνω στὸ μάρμαρο! Κάτω ἀπὸ τὴν μιὰ: Ἀρχιμανδρίτης Ἀνανίας Κουστένης Καρκαλλοῦ 15-2-1945 -Ἀθήνα 15-5-2021.
15 Φλεβάρη… Στὸ Ὅρος καὶ στοὺς Ἁγίους Τόπους τούτην τὴν ἡμέρα ἑορτάζουν τὸν νῦν ἀπολύεις τοῦ Δικαίου Πρεσβύτη στὴν Ὑπαπαντὴ τοῦ Κυρίου! Λάμπει στὸ δωδεκάορτο τὸ γενέθλιό του καὶ στὸ Τριώδιο τῶν ρόδων ἡ ἡμέρα τῆς τελευτῆς του! Ἁπλὰ συνέβη γιὰ κάποιους ἔτσι… Γιὰ ἐμᾶς, τίποτε τὸ ἀπρογραμμάτιστο οὐρανόθεν… Ἐκεῖνος μᾶς δίδαξε τόσα χρόνια νὰ συναρμόζουμε τὰ πάντα στὴν Ἁγία πίστη καὶ τὸ ἕνα καὶ τὸ ἄλλο… Νὰ πλέκουμε στεφάνια μὲ ὁρμαθοὺς ἀπὸ θαύματα καὶ θαυμάσια τῶν Ἁγίων καὶ τῶν ἡρώων! Μελωδήσαμε τοὺς ἀγαπημένους του ὕμνους: Τὸ Κύριε τῶν δυνάμεων, μὰ καὶ τὸν Ἐθνικὸ ὕμνο τῆς μάνας Ἐκκλησίας! Στὸ ἵνα κράζω σοι, σὰν νὰ ἀκούσαμε τὴν ταπεινὴ βαριὰ φωνή του νὰ ψέλνει πρὶν μᾶς ἀποχαιρετίσει εὐγνωμόνως, ὅπως πάντοτε τὸ συνήθιζε!
Σημειώσαμε στὸ βιβλίο προσκυνητῶν! Ἀκόμα δὲν εἶχαν σωθεῖ τὰ κεράκια ἀπὸ τοὺς προηγούμενους ποὺ ἔφτασαν ὡς ἐδῶ νὰ τοῦ ποῦν τὸ εὐχαριστῶ…
Γράψαμε λίγους στίχους ποὺ κατέληγαν μὲ ἐκεῖνο ποὺ τοῦ ζητήσαμε σὰν γονατίσαμε μπροστά του…
Τώρα νὰ ᾿σαι στὸ πλάϊ μας περσότερο ἀπὸ πρῶτα,
μὲ λογισμὸ καὶ μ᾿ ὄνειρο, μὲ παραδείσου ρότα!
Ἄντε, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ! Πάντοτε μαζὶ μὲ τοὺς γενναίους καὶ τίς Μυροφόρες!
Χριστὸς Ἀνέστη !
Νῶντας Σκοπετέας
Ἀποσπάσματα ἀπὸ κείμενο τοῦ Πεντηκοσταρίου τοῦ 2022 καὶ ἀπὸ ὁμότιτλη σειρὰ 4 ἐκπομπῶν ὅπου μεταξὺ ἄλλων διαβάζονται ἐκτενῆ ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο: «ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΥΑΛΟ Π. ΑΝΑΝΙΑΣ ΚΟΥΤΣΕΝΗΣ», τοῦ συγγραφέως Κώστα Γ. Παναγόπουλου καὶ τίς ἐκδόσεις «Ἄθως».
0 Σχόλια